Τετάρτη 7 Απριλίου 2010

Το παράδοξο της Μπαρτσελόνα

Βλέποντας ποδόσφαιρο απο μικρός είχα την πεποίθηση αν όχι την βεβαιότητα για κάποιες βασικές αρχές του ορθολογικού ποδοσφαίρου.
Ότι πάντα χρειάζεται ισορροπία μεταξύ αμυντικής και επιθετικής λειτουργίας, ότι πλέον είναι απαραίτητη η παρουσία στο κέντρο ενός χαφ ‘σκύλου’ που θα έχει ως κύριο καθήκον την καταστροφή του παιχνιδιού του αντιπάλου, ότι τα εξτρέμ είναι απαραίτητο να μαρκάρουν και να βοηθάνε τα μπακ, ότι αν θέλεις να παίξεις ανοιχτό και επιθετικό ποδόσφαιρο είναι αναμενόμενο να δέχεσαι και πολλές αντεπιθέσεις.

Όλα αυτά μέχρι την εμφάνιση αυτής της υπερομάδας που λέγεται Μπαρτσελόνα. Και μιλάω κυρίως για την ομάδα επί Γκουαρντιόλα αλλά και σε μια περίοδο και για την Μπαρτσελόνα του Ραίκαρντ.

Αυτή η Μπαρτσελόνα δεν παίζει με κανέναν κλασικό αμυντικό χαφ (Μπουσκέτς, Τουρέ, ή Κειτά δεν είναι ούτε Γκατούζο ούτε Μασεράνο ούτε Εσιέν), οι δύο άλλοι μέσοι (Τσάβι, Ινιέστα υπό φυσιολογικές συνθήκες) παρότι πρεσάρουν συνέχεια δεν έχουν στο dna τους το κόψιμο και το μαρκάρισμα. Οι ακραίοι, ο ένας δεν μαρκάρει ποτέ (Μέσι) και ο άλλος (Μπόγιαν, Πέδρο ή Ανρί) προσπαθεί αλλά είναι υπερβολικά light. Ο φορ (Ζλάταν) ούτε κατά διάνοια να συνεισφέρει αμυντικά.
Ακόμα και τους αμυντικούς να δείς ο ένας καταχωρείται στους μέσους δικαιωματικά (Ντάνι Άλβες).

Οπότε το απίστευτο παράδοξο με αυτή την συγκλονιστική ομάδα που λέγεται Μπαρτσελόνα δεν έχει να κάνει με την επιθετική της λειτουργία, ανάπτυξη και συντρηπτική κατοχή της μπάλας. Το παράδοξο είναι ότι μια τόσο επιθετική ομάδα (μόνο Πικέ, Πουγιόλ και Αμπιντάλ έχουν κυρίως αμυντικές αρμοδιότητες) δέχεται αδιανόητα λίγες απειλές στην κόντρα.
Ίσως η απίστευτη κυκλοφορία της μπάλας, κουράζει τον αντίπαλο σε βαθμό αηδίας με αποτέλεσμα το συνεχές (αλλά πολύ soft) πρέσιγκ της Μπάρτσα μόλις χάνει (γίνεται και αυτό) την κατοχή της μπάλας, να τρομοκρατεί τον αντίπαλο και τον οδηγεί σε λάθη. Ίσως τελικά παίζει το τελειότερο ποδόσφαιρο πρωτοβουλίας που παίχτηκε ποτέ, οπότε δεν χρειάζεται να παίξει άμυνα.
Ίσως, ίσως, ισως. Η αλήθεια είναι ότι ακόμα δεν έχω βρεί την απάντηση για το φαινόμενο Μπαρτσελόνα

Η Μπαρτσελόνα (στα δικά μου μάτια τουλάχιστον) είναι η πιο ολοκληρωμένη ομάδα της τελευταίας 15 – ετίας (όσο βλέπω συνειδητά ποδόσφαιρο), η μοναδική που μπαίνει σε κάθε παίχνιδι εντός η εκτός έδρας ως το απόλυτο φαβορί, ως το απόλυτο αφεντικό . Και το τελευταία είναι η μεγαλύτερη διαφορά της με οτιδήποτε έχει εμφανιστεί προηγουμένως στο σύγχρονο παγκόσμιο ποδόσφαιρο.
Διότι μεγάλες ομάδες , που να παίζουν εντυπωσιακό ποδόσφαιρο εντός έδρας έχουμε δεί πολλές (Ρεαλ επί galacticos, Μάντέστερ επί τρέμπλ, η Γιουβέντους του Ζιντάν, ο εκπληκτικός Άγιαξ του Βαν Γκάαλ). Αλλά ομάδα που να παίζει στις δυσκολότερες έδρες της Ευρώπης (Μεάτσα, Όλντ Τράφορντ, Μπερναμπέου, Στάμφορντ Μπρίτζ, Άνφιλντ) σαν και παίζει στην έδρα της εγώ προσωπικά δεν έχω ξαναδεί.

Όσον αφορά τις απόψεις περί αχτύπητης ομάδας έχω να δηλώσω ότι η Μπάρτσα είναι πραγματικά ανίκητη για όποιον θέλει να την παίξει στα ίσα και αυτό είναι λογικό αφού είναι ανώτερη απο όλους. Αν θέλεις να την νικήσεις πρέπει να κάνεις παραχωρήσεις, να τις δώσεις χώρους και να κλειστείς καλά, πολύ καλά πίσω. Ο Βενγκέρ ήταν υπερήφανος και δεν ήθελε να κάνει τις παραχωρήσεις αυτές και σαν λογικό επακόλουθο διασύρθηκε, το ίδιο πιθανότατα να πάθει και η Ρεάλ το Σάββατο. Ο Μουρίνιο όμως δεν είναι χαζός. Τον βλέπω έτοιμο για κατενάτσιο και ξύλο. Το έχει κάνει στο παρελθόν ο ίδιος αλλά και ο Χίντινκ απέναντι στην Μπάρτσα. Για να δούμε πως θα εξελιχθεί φέτος η μάχη κακού vs καλού. Γουστάρω

13 σχόλια:

  1. ΚΑΚΕ... Εγώ πάλι είμαι με τον καλό αλλά αυτές οι μάχες μου αρέσουν πολύ. Τα ματς μεταξύ συντηρητικών ομάδων (π.χ Τσέλσι - Ίντερ) έχουν ενδιαφέρον αλλά μόνο από πλευράς τακτικής, απο θέαμα είναι βαρετά. Τα ματς μεταξύ επιθετικών ομάδων είναι εντυπωσιακά αλλά χωρίς πολύ νεύρο. Την ένταση στο περυσινό 1-1 στο Τσέλσι - Μπάρτσα δεν την αλλάζω με κανένα 4-1 ή 2-2.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Πόλεμος! Το μαχαίρι στα δόντια! Τίποτε θεαματικό, τίποτε περιττό! Spartan Glory!!! Δωρικό ήθος! Το λιτό, το απέριττο, το απολύτως αναγκαίο. Η κομψότητα είναι για τις βασιλικές αυλές. Εδώ είναι μάχη, επιβίωση, νίκη...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Μπαλαδόρε συμφωνώ. Παραπάνω από τους μισούς παίχτες μαρκάρουν με τα μάτια, αλλά το πρέσινγκ που βγάζει αυτή η ομάδα είναι φοβερό. Πρώτα από όλα μιλάμε για εναλλαγή πίεσης που ξεκινάει στα 3/4 του γηπέδου μετά χαλαρώνει για να ενταθεί πάλι στα 2/4. Προφανώς και δεν γίνεται τυχαία. Από και και πέρα έχει ίσως την καλύτερη φυσική κατάσταση από κάθε άλλη ευρωπαϊκή ομάδα. Τρέχουν ακατάπαυστα, ειδικά οι λεγόμενοι χαμάληδες. Νομίζω ότι αυτό το σύνολο δεν μπορεί να χάσει σε διπλούς αγώνες παρά μόνο σε μόνο, όπου και εκεί απαιτούνται κάποιες περιστάσεις. Ο Μουρίνιο σίγουρα θα το γυρίσει σε σφαλιάρες, σίγουρα θα δώσει χώρους στον αντίπαλο, σίγουρα θα ψάξει την κόντρα. Το κάνει και το κάνει σωστά. Ο Πέπε θα πρέπει να ετοιμαστεί για δυο διαφορετικά παιχνίδια σε σχέση με την Άρσεναλ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Μετά από ώριμη (ποιός ήρθε;) σκέψη έχω καταλήξει σε κάποια επιστημονικά συμπεράσματα για την Μπάρτσα και τον τρόπο παιχνιδιού της μα απαιτούν έκταση κανονικού άρθρου κι όχι απλού σχολίου. Ίσως κάποια στιγμή το κάνω αν και γενικά αυτή την περίοδο δεν είμαι σε mood για χειρουργικές αναλύσεις!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Για την φυσική κατάσταση να το δεχτώ ότι είναι άριστη αλλά αυτό δεν μπορεί να αποτελεί σαφές πλεονέκτημα της απέναντι στους μεγάλους αντιπάλους. Νομίζω ότι όλες σχεδόν οι μεγάλες ομάδες πλέον έχουν φοβερή φυσική κατάσταση με μικροδιαφορές μεταξύ τους.
    Το να σε πιέζει ο Τσάβι ο Πέδρο ο Ινιέστα και ο Μπουσκέτς δεν μπορεί να θεωρηθεί και αυτό που λέμε εφιάλτης.
    Κάτι βέβαια που έχει αλλάξει σε σχέση με το παρελθόν είναι το εκλπηκτικό αμυντικό δίδυμο Πικέ - Πουγιόλ που εξαφανίζει ακόμα και τις λίγες αντεπιθέσεις που φτάνουν ως την εστία της. Στο ματς με την Αρσενάλ το δίδυμο Μαρκέζ- Μιλίτο θύμισε λίγο την παλιά Μπάρτσα που πελαγοδρομούσε πίσω

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Μπαλαντέρ ξεδίπλωσε επιτέλους τον χείμαρρο σκέψεων που σε έχει κατακλύσει

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Άμα σου μπλέξω την μπάλα με τον Albert Einstein και τον Stephen Hawking θα μου λες πάλι ότι θέλω να σε τρελάνω...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. i barca einai ontos kati to katapliktiko. einai fobero pos me tin real kai exontas endekada anagis tin nikise toso aneta, toso xalara. einai fobero. milame auto to mats isos itan xeirotero kai apo to 2-6.. giati eidan ksekathara oloi oti den ginontai ola me karagkiozo kristianous....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Mpaladore, πες μου, χειροκρότησες τον Κάρα; Αυτό μονάχα θέλω να μάθω!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Θέλω φωτογραφία!!!!
    Τέτοια στιγμή κάποιος θα την αποτύπωσε!!!
    Πλερώνω όσο-όσο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή